Daar wandelen we. Sneeuwvlokken in het geheugen van de zon. Ik vouw de bladzijde. Ik denk. Ik draai me om en kijk weg en iets grijpt me. Wolken die schaduwen strooien over het water dat blauw is tot groen en zwart en openbarst in witte puisten die verblazen worden in de strakke wind die tegen het land in blaast en het duingras vlak probeert te drukken.
Mijn ziel verdwaalt. Levend. Mijn hand neigt naar het jouwe als een onweer in de lucht hangt op het einde van een overmoedig uitbundig zwoele zomerdag. Mijn hand raakt de jouwe als de bliksem aan de einder aan het gordijn van zwarte regen die de akkers van stof blust en overdadig te drinken geeft tot de aarde modder wordt. We zijn verloren zielen. Hand in hand. Langs de zee. Rijmend op het strand.
Achter ons wast het water onze voetsporen. We kijken niet om. Vandaag.
Het verhaal is geschreven door Rik Vera, Dichter Bij 'De Zee Kust'. Lees meer over hem hier!
De foto boven het verhaal en de vier in de afbeelding galerij hieronder komen uit eigen collectie
Wil jij als fotograaf aan 'De Zee Kust' een keer een verhaal begeleiden met 5 foto's? Vraag informatie via e-mail
[donderdagverhaal] @RikVera, Dichter bij 'DZK' schreef 'ZWARTE DAG' http://t.co/tkkBpXjrgM #dezeekust #beeldend pic.twitter.com/xCdLzk48ry
— De Zee Kust (@dezeekust) February 19, 2015
