Mensenogen
Zij kijkt me niet aan en
ergens landt haar blik
bij een paard
en
de vlag klappert doofstom
bevroren in een beeld als
een paard van steen
Het touw tussen meisje en paard
nooit meer slapend
ik roep haar naam die
ik vergeten ben ademloos als
de wind zonder woorden
woordenloos en zij hoort
mijn fluisterend schreeuwen
De wind luistert
Ik luister
De vlag wappert
Een paard ademt
Een meisje in witte jurk
De zee is eindeloos water
De schaduwen versmelten
Ik roep
Ik ben de wind
Het verhaal is geschreven door Rik Vera, Dichter Bij 'De Zee Kust'. Lees meer over hem hier!
De foto boven het verhaal komen uit een serie van de De Zee Kust fotocreateur Hans Vink, Kijk meer foto's uit de serie 'Horse' hier...
Wil jij als fotograaf aan 'De Zee Kust' ook een keer een verhaal begeleiden met 5 foto's? Vraag informatie via e-mail of reageer hieronder via FB...
